Ελλάδα vs Αργεντινή

Σήμερα στην Ελλάδα βρισκόμαστε στην πλήρη εξέλιξη της κρίσης με τις σημαντικότερες αποφάσεις να λαμβάνονται μέχρι τέλος του έτους. Υπάρχει ένα ποσοστό οικονομολόγων που παρουσιάζει την πτώχευση-χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή ως λύση δείχνοντας ως παράδειγμα την περίπτωση της Αργεντινής. Ξεχνώντας να εστιάσουν τις διαφορές που παρουσιάζουν οι δύο οικονομίες και η σημερινή οικονομική κατάσταση.

Η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών το 2001. Εν έτη 2011 οι συνέπειες τις χρεοκοπίας εξακολουθούν να υφίστανται. Η Αργεντινή δέκα χρόνια μετά παραμένει αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές, όμως απολαμβάνει τις ωφέλειες ενός υποτιμημένου εγχωρίου νομίσματός της. Το πλεονέκτημα της υποτίμησης είναι και αυτό το οποίο εμφανίζεται και ως τη “σωτηρία” της Ελλάδας από τον φαύλο κύκλο της κρίσης χρέους που έχει μπει. Με μία πιο προσεκτική ματιά όμως μπορεί κανείς εύκολα να αντιστρέψει αυτό το επιχείρημα συγκριτικά με την περίπτωση της Αργεντινής, η οποία είναι μεγάλος εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων και διατηρεί ένα μεγάλο πλεόνασμα εξαγωγών. Στην αντίθετη γραμμή βρίσκεται η Ελλάδα συντηρώντας ένα έλλειμμα κοντά στο 7-8%  και ένα διαρκές εμπορικό έλλειμμα ταυτοχρόνως. Όταν χρεοκόπησε η Αργεντινή είχε ένα έλλειμμα 3,2% του ΑΕΠ και το χρέος της ήταν στο 54%. Το έλλειμμα στην Ελλάδα το τέλος του 2010 ήταν 10,5% και το χρέος στο 134%.

« Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι έχει ένα ισχυρό νόμισμα, πολύ ισχυρότερο από την παραγωγικότητα της» λέει ο Έρικ Ραίτοντεϊλ οικονομολόγος στην εταιρεία συμβούλων Econviews. Γι’αυτό το λόγο και η στρατηγική της υποτίμησης εμφανίζεται και ως σωτήρια λύση. Όμως κάτι τέτοιο στην περίπτωση της Ελλάδας δεν ισχύει. Η Αργεντινή είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σόγιας διεθνώς. Η τιμή της σόγιας αυξήθηκε από 200 δολάρια το 2003 στα 500, γεγονός που ευνόησε ιδιαίτερα την οικονομία της. Θα είναι λάθος να προσδοκούμε κάτι ανάλογο σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας. Αυτό το οποίο μπορούμε να έχουμε ως μάθημα από την χρεοκοπία της Αργεντινής είναι να μην την επαναλάβουμε.