Η επιβίωση του κοινού νομίσματος της Ε.Ε., η ελεύθερη μετακίνηση μεταξύ εθνικών συνόρων και η διατλαντική συλλογική ασφάλεια τίθεται υπό αμφισβήτηση. Οι ευρωπαίοι ηγέτες είτε βρίσκονται σε άρνηση είτε μένουν με τα χέρια σταυρωμένα.
Πως μπορεί ένας ευρωπαίος ηγέτης να επιτρέπει να κινδυνεύσουν αυτοί οι πυλώνες της ευημερίας ολόκληρης της ηπείρου? Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν ευρωπαίοι ηγέτες, μόνο μία γερμανίδα καγκελάριος, ένας γάλλος πρόεδρος, ένας ιταλός πρωθυπουργός και άλλοι που προφασίζονται ένα ευρωπαϊκό όραμα, αλλά ποτέ δεν κοιτάνε πέρα από τα δικά τους τοπικά συμφέροντα.
Η αποσύνθεση της Ευρώπης αποτελεί επίσης πρόβλημα για τους Αμερικανούς. Μία διάλυση του ευρώ θα μπορούσε να βυθίσει την παγκόσμια οικονομία. Μία διάλυση του ΝΑΤΟ θα σήμαινε ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να επωμιστούν ακόμη μεγαλύτερο βάρος αναφορικά με την ασφάλεια. Καθώς έχει περάσει ήδη ένας χρόνος κρίσης χρέους, οι κορυφαίοι ηγέτες εξακολουθούν να μην μπορούν να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις. Η εποικοδομητική διαδικασία εξόδου από την κρίση θα ήταν η αναδιάρθρωση των μεγάλων ελλειμμάτων, η ανακεφαλαιοποίηση των μεγάλων τραπεζών που έχουν επηρεαστεί από την κατάσταση και η χαλάρωση των μέτρων λιτότητας τόσο ώστε οι χώρες-οφειλέτες να ξαναγίνουν φερέγγυες. Η Ευρώπη ενωμένη θα ήταν σε θέση να χρηματοδοτήσει μία τέτοια λύση (από New York Times).
Αυτό που χρειάζεται είναι η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να χαράξει την πορεία της ευρωζώνης του μέλλοντος. Και αυτή η πορεία δεν μπορεί να είναι διαφορετική από το να προχωρήσουμε σε βαθύτερο στάδιο οικονομικής ενοποίησης (θέσπιση ευρωομολόγου, κλπ.). Η εναλλακτική λύση θα ήταν να διαλυθεί η ευρωζώνη και να υποφέρει το εμπόριο σε όλες τις χώρες. Με την ομιλία του ο Τρισέ έκανε το πρώτο βήμα, το επόμενο ανήκει στους ευρωπαίους ηγέτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου