Δύο Όψεις

Ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα είναι πια διαφορετικός.

Έχασα. Τα παρατάω.

Αδιαφορώ για τη σημερινή κατάσταση.

Αλλά να είστε σίγουροι ότι δε θα πω ποτέ ότι

Φταίνε κάποιοι συγκεκριμένοι, κάποιοι βολεμένοι, κάποιοι εξουσιολάγνοι.

Φταίνε οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις, οι φορείς εξουσίας, η διαφθορά.

Για όλα τα κακά που συμβαίνουν στη χώρα μας.

Μιλάω πολύ και ίσως και να ενοχλώ αρκετούς. Αλλά σίγουρα δε φταίω εγώ.

Για την κατάντια μας, τη σημερινή κατάσταση, την απαξίωση. Έχω άποψη.

Δε θα σου πω τι έχω κάνει για να αλλάξω τα πράγματα. Για να τα κάνω καλύτερα.

Κάποιος μου είπε ότι είμαι μόνο λόγια και καθόλου έργα.

Έχω πάρει τις αποφάσεις μου και αυτό δεν αλλάζει.

Δε χάθηκε ο κόσμος. Ο κόσμος τώρα αποκτά ενδιαφέρον!

Πριν βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα κάνε τον κόπο και ξαναδιάβασε το κείμενο, μόνο που αυτή τη φόρα ξεκίνησε από κάτω προς τα πάνω. Διαβάζοντας με τη σειρά, γραμμή προς γραμμή.

Θα δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά..

Συνδέοντας αυτό το άρθρο με το προηγούμενο βλέπουμε τις δύο όψεις ενός κειμένου καθώς επίσης και τις δύο όψεις δύο εντελώς διαφορετικών πολιτικών. Όπως αναθεωρήσαμε τον τρόπο ανάγνωσης του κειμένου έτσι μπορούμε να αναθεωρήσουμε και τις πολιτικές οι οποίες μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Ο στόχος είναι συγκεκριμένος. Το σημαντικότερο δεν είναι το πόσο γρήγορα θα επιτευχθεί αλλά να μην σταματήσουμε στην πορεία μέχρι να επιτευχθεί!

ΥΓ

Η αρχική ιδέα του κειμένου προήλθε από έναν φίλο μου στο διαδικτυακό παιχνίδι του erepublik τον οποίο και ευχαριστώ θερμά.

Keynes, a brilliant mind (2)

Σύμφωνα με τον Keynes, δύο είναι τα πιο σημαντικά προβλήματα της οικονομικής κοινωνίας στην οποία ζούμε:

1.     Η αποτυχία της ελεύθερης αγοράς να εξασφαλίσει την πλήρη απασχόληση (ανεργία).

2.     Η αυθαίρετη και κοινωνικά άνιση διανομή του πλούτου και των εισοδημάτων.

(Εκτενέστερα σε αυτά θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο )

Όμως στην πραγματικότητα τι είδους οικονομολόγος ήταν? Σ’αυτό ας αφήσουμε τον ίδιο να απαντήσει με μία έκθεση την οποία έγραψε στον δάσκαλό του Alfred Marshall: « The master-economist must possess a rare combination of gifts.. He must be a mathematician, historian, stateman, philosopher – in some degree. He must understand symbols and speak in words. He must study the present in the light of past for the purposes of the future. He must be as aloof and incorruptible as an artist but yet sometimes as near to earth as a politician».

Διαβάζοντας τα ανωτέρω οι περισσότεροι από εσάς θα αναρωτιέστε μα τη σχέση έχουν αυτά με την εικόνα που παρουσιάζει η οικονομική επιστήμη σήμερα.. Η απάντηση απλή.. Καμία! Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα! Τα τελευταία χρόνια η μελέτη των οικονομικών βασίστηκε πάνω στην ικανοποίηση οικονομικών σχέσεων και στόχων, αδιαφορώντας για την ικανοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών. Προτεραιότητα της οικονομικής επιστήμης οφείλει να είναι ο άνθρωπος και όχι η ικανοποίηση μαθηματικών μεγεθών και στόχων.

Πιστεύω και ελπίζω ταυτόχρονα ότι η σημερινή κρίση που βιώνουμε θα αποτελέσει το εφαλτήριο ώστε να ξανασκεφτούμε την πορεία που είχαμε τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζοντας τις λανθασμένες πολιτικές που ακολουθήθηκαν· θέτοντας ως στόχο της οικονομικής πολιτικής, τόσο στη χώρας μας όσο και διεθνώς, έναν εναλλακτικό δρόμο ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Υ.Γ.

Και ένα μικρό σχόλιο του Robert Skidelsky:

«Keynes is not just for the foxhole, but for the emerging world order»

Keynes, a brilliant mind (1)

            Στη βιογραφία του J.M.Keynes απ’τον Robert Skidelsky τον αναφέρει ως έναν «ασυνήθιστο άνθρωπο». Και συνεχίζει λέγοντας ότι βαθιά μέσα του ίσως να μην ήταν οικονομολόγος καθόλου… Βέβαια ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ασχολήθηκε με την οικονομική επιστήμη, όμως ποτέ δεν πίστεψε στο σύστημα ιδεών που υπήρχε τότε και κυριαρχεί ακόμα.

            Τρεις είναι οι κύριες ιδέες του Keynes που πρέπει να σκεφτούμε σήμερα. H πρώτη είναι ότι το μέλλον είναι αβέβαιο και γι’αυτό τα οικονομικά σοκ, ειδικά αυτά που γεννιούνται απ’το χρηματοοικονομικό σύστημα, είναι μέρος της κανονικής λειτουργίας του συστήματος της ελεύθερης αγοράς. Κατά δεύτερον, οι οικονομίες οι οποίες έχουν πληγεί από αυτά τα οικονομικά σοκ, αν αφεθούν μόνες τους, θα παραμείνουν σε μια υφεσιακή κατάσταση για πολύ καιρό. Και γι’αυτόν ακριβώς το λόγο οι κυβερνήσεις πρέπει να παρέμβουν χρησιμοποιώντας τη δημοσιονομική πολιτική ώστε ένα αρνητικό οικονομικό σοκ στην οικονομία να μην εξελιχθεί σε μία οικονομική ύφεση. Τρίτον, και κατά τη γνώμη μου και σημαντικότερο, είναι η ηθική κριτική που έχει ασκήσει στις κοινωνίες οι οποίες έχουν ως αποκλειστικό στόχο την επιδίωξη του κέρδους και του χρήματος αφήνοντας στην άκρη όλα τα θέματα της ανθρώπινης διαβίωσης.

            Είναι γεγονός ότι με την πρόσφατη κρίση οι ιδέες του Keynes επανήλθαν στο προσκήνιο, όπως τόνισε εξάλλου και ο Robert Lucas “ I guess everyone is a Keynesian in the foxhole”. Οι ιδέες αυτές χρησιμοποιήθηκαν για να βγούμε από αυτήν όμως (δυστυχώς) ελάχιστη σημασία έχει δοθεί στις εξηγήσεις που προβάλλει ο Keynes για τους λόγους που η οικονομία εμφανίζει αυτές τις κρίσεις και την εναλλακτική που ο ίδιος παρουσιάζει.

            Κλείνοντας, σημαντική είναι και η αναφορά του Keynes σχετικά με την ψυχολογία των επενδυτών στη διάρκεια μιας χρηματοοικονομικής κρίσης. “ Η άσκηση της ηρεμίας και ακινησίας, της βεβαιότητας και της ασφάλειας, ξαφνικά σπάει. Νέοι φόβοι και ελπίδες έρχονται, χωρίς προειδοποίηση, και καταλαμβάνουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.. Η αγορά πλέον είναι υπό τον έλεγχο αισιόδοξων ή απαισιόδοξων συναισθημάτων..“