Μέχρι Χθες η ελληνική κοινωνία, όλοι μας, ζούσαμε σε μία ψευδή πραγματικότητα.. Ζήσαμε μία περίοδο ευημερίας, μια περίοδο ανάπτυξης, μία περίοδο που τα εισοδήματα όλων αυξανόταν.. Αύξηση του ΑΕΠ, αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, αύξηση του βιοτικού επιπέδου, άνοδος του χρηματιστηρίου, μείωση της ανεργίας, μείωση των επιτοκίων και χωρίς πολλά περιττά λόγια μία γενικότερη βελτίωση των συνθηκών ζωής. Σ ‘αυτό πιστεύω συμφωνούμε όλοι.. Αυτό όμως που δυστυχώς η κοινωνία δεν είχε καταλάβει είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση είναι μία ουτοπία. Είναι μία ουτοπία η οποία στηρίχθηκε σε λάθος μοντέλο ανάπτυξης, σε λάθος μοντέλα πολιτικής αλλά και το χειρότερο ότι έκρυβε από πίσω της ένα ασταμάτητα αυξανόμενο δημόσιο χρέος.. Μέχρι Χθες είχαμε ένα ολοένα αυξανόμενο κομματικό δημόσιο τομέα, έναν δημόσιο τομέα που θεωρητικά προσφέρει υπηρεσίες που βοηθούν τον πολίτη όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μέχρι Χθες η Ελλάδα ήταν μία χώρα με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με μεγάλη ιδιωτική κατανάλωση, με υψηλά επίπεδα πληθωρισμού, με τράπεζες που δάνειζαν εύκολα και αλόγιστα χρήματα πολλές φορές χωρίς να ζητούν καν κάποιες ελάχιστες εγγυήσεις. Μέχρι Χθες ήμασταν μία χώρα που συνεχώς κατανάλωνε χωρίς όμως να παράγει.. Μέχρι Χθες ζούσαμε μία αυταπάτη, μία αυταπάτη φυσικά με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης..
Σήμερα.. τα ψέματα και οι αυταπάτες τελείωσαν. Σήμερα ξεκινά μία νέα εποχή, μία εποχή λιτότητας προκειμένου να διορθωθούν τα μεγάλα σφάλματα του χθες. Μια εποχή ύφεσης με μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις δημόσιες δαπάνες γενικότερα. Σήμερα η πολιτική σκηνή αλλά και η κοινωνία γενικότερα βρίσκεται σε κρίση, σε κρίση αξιών.. Σήμερα η κυβέρνηση παίρνει μέτρα που θα έπρεπε να παρθούν πριν χρόνια όταν η οικονομία ήταν σε φάση ανόδου. Σήμερα η κοινωνία βιώνει μία δραματική επιδείνωση του βιοτικού της επιπέδου. Σήμερα η κοινωνία πρέπει να αντιληφθεί αυτό που είναι αυτονόητο για κάθε ελληνική οικογένεια και επιχείρηση.. ότι το Κράτος θα πρέπει να προσαρμοστεί στην ανάγκη να ζει με τα χρήματα που εισπράττει.. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για την εξάλειψη του χρέους και ότι ο δρόμος θα είναι μακροχρόνιος και δύσκολος. Βέβαια, στα ανωτέρω δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα θέματα της κατασπατάλησης και της κακοδιαχείρισης του κρατικού πλούτου από την πλειοψηφία των υπουργών των τελευταίων δεκαετιών, οι οποίοι έχουν αποτύχει συνολικά στο έργο τους.
Το ζήτημα είναι αν η κοινωνία έχει μάθει από τα λάθη της και αν είναι έτοιμη να δεχθεί την πραγματικότητα.. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι όχι μόνο έχουμε πτωχεύσει οικονομικά (καθώς πλέον δεν δανειζόμαστε από τις αγορές αλλά από την ΕΕ και το ΔΝΤ) αλλά κυρίως έχουμε πτωχεύσει ηθικά.. Το ζήτημα λοιπόν είναι η κοινωνία να βγει από το λήθαργο, ο πολίτης να απαλλαχθεί από την ψευδαίσθηση των ξύλινων πολιτικών λόγων και των ψεύτικων υποσχέσεων, να αποκτήσει συνειδητοποιημένη ψήφο και σκεπτόμενο λόγο, να ενεργοποιηθεί.. Αλλιώς το μόνο που μένει είναι να αντιληφθούμε την πραγματικότητα ότι έχουμε χρεοκοπήσει οικονομικά και ηθικά συνολικά σαν έθνος. Γιατί όπως αναφέρει και ο Karl Marx είναι «καλύτερα να έχουμε ένα άθλιο τέλος παρά να ζούμε μία αθλιότητα χωρίς τέλος» …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου